Dedemin insanları...

Tam da "dedemin yazdığı kitabı niye okumadım ki ben?" dediğim bir zamanda, insanın en yakınındaki tarihe yolculuk kapısının, hayatında aslında ne kadar özel bir yeri olduğunu hatırlatan bir filmdi 'dedemin insanları'... Annemin, babamın anneanne ve dedesini 90'lı yaşlarda kaybettiğimiz günlerden sonra, "keşke onların hikayelerini daha çok dinleseydik" deyişlerini iyi bilirim. Tarih kitaplarının arasında tarihi yaşamaya çalışırken, gerçek olanı, yanımızda olanı kaçırmışız... yazık olmuş...
Teşekkürler Çağan Irmak... Dedem hayatta, ve kendi hayatından roman olmuş satırlarını onu kaybetmeden okuyacağım... Satır aralarını ilk ağızdan dinleyeceğim... Dedemin insanlarını, bir de ben tanıyacağım...

Yapmak istediğim 100 şey - part 1

Öyle çok şey var ki yapmak istediğim, bazen ben bile yakalayamıyorum, "yoook artııık" diyorum. Parçalara bölünüyorum, uç noktalara kaçıyorum, heyecanlanıyorum, dinginleşiyorum, ve sonunda hep İSTİYORUM...
Ne mi istiyorum ?

1 - Tenisi haftada 2 kez, düzenli oynamak istiyorum, çoook ilerlemek istiyorum
2 - Dünya mutfaklarından lezzetli yemekler yapmak istiyorum
3 - Fotoğrafçılık kursuna gitmek, güzel fotoğraflar çekmek istiyorum
4 - Yazdığım kitabı bitirmek istiyorum
5 - Gezi yazarlığı yapmak istiyorum
6 - Sırtıma çantamı alıp nereye seyahat edeceğimi bilmeden havaalanına gitmek istiyorum
7 - Bir stüdyoya girip bağıra çağıra şarkı söylemek istiyorum
8 - Dans grubum olsun, sahnede şov yapalım istiyorum
9 - Tarihin her dönemine yolculuk yapayım istiyorum, zaman makinesinin icadını bekliyorum
10 - Evrenle ilgili astronomi-fizik uzmanlarının sahip olduğu bilgiye sahip olmak istiyorum

Bunlar ilk on, ikinci bölüm yakında...

Rüyalarım part 1

Dün gece rüyamda ...

1. Tuba'lar yeni bir otel açıyorlar. Bu seferki çok büyük, doğa harikası bir yerde, ada gibi bir alanda, etrafı havuzla çevrili ve turkuaz denizin ortasında. Biz Tuba'ya bir heves eskiden kaldığımız gibi şimdi de beraber kalsak tatil yapsak diyoruz, o da malesef burda mümkün değil burası özel bir yer diyor. Sonra biz de uzaktan, kedinin ciğere baktığı gibi öööyle otele bakıyoruz. Tuba Jamie'yle otelde iş peşinde koştururken bir yandan da otelin keyfini sürüyor... (Tubi hayırdır inşallah:) )

2. Evde bir parti yapılıyor. Tanımadığım kişilerle beraber bir grup olmuşuz, konuşuyoruz, iddialaşıyoruz. Grupta bir oğlan, bir kız var serseri tipliler, kendilerine bir hedef belirleyip 'ben şu kızı/oğlanı tavlarım' diyorlar, gidip tavlıyorlar. Ertesi gün oluyor, alt katta bu sefer beraber bir müzik grubu oluşturmuşuz, birimiz gitarda, birimiz bateride şarkılar çalıyoruz. Sonra dışarıdan küçük bir velet geçiyor, elinde ipiyle bildiğimiz yolda giden arabalardan bir tanesini çekiyor (arabaya da bir ev mi, bahçe mi ne bağlı). Geliyor bizim bahçeye koymaya çalışıyor, ben çıkıyorum "napıyorsun çocuğum" diyorum. Çocuk, "bunları bu bahçeye koyacağım" diyor. Ben "olur mu öyle şey" diyorum, çocuk, "yanımdaki kıza yapabileceğimi söyledim, koymam lazım bunu bahçeye" diyor. Meğer kıza hava atıyormuş. Ben son sözü söyleyip ya kaldırıma bırakmasını ya da başka yere gitmesini söylüyorum, boynu bükük arabasıyla başka kapıya gidiyor... (7'den 70'e herkes birini tavlama peşinde olur mu ya?)

3. Annemle Ayşe Anne telefonda konuşuyor, ben de annemin yanındayım. Telefonu kapadığında "ne olmuş" diye soruyorum, "Ayşe Annen 2 gündür açmış, yemek yemiyormuş" dedi. Şaşırdım, anlam veremedim. Dedim ki, "ya ben bile aç kalınca peynir ekmek yerim, o niye hiçbir şey yemedi ki acaba" diye soruyorum, "parası yokmuş" diyor annem. "Allahallaaa, niye bitsin ki parası, hadi bittiyse biz gönderirdik, niye haber vermedi ki, çok garip" diye düşünüyorum. Bir sonuca ulaşamadan uyanıyorum...

Bir milyon tane rüyadan hatırladığım üç tanesi...

iki bıdıcık yeğen

Gülüşlerinde herşeyi unuttuğum iki küçük varlığım var bu hayatta. Bir tanesi üçüncü yılına doğru gidiyor, diğeri sadece ilkine... Yanlarında olup da bir türlü doyamadığım, o minik suratlarını yumalamaktan hiç yorulmadığım canımın ta içleri onlar. Doğdu, diş çıkardı, emekledi, adım attı, kardeşi oldu, konuştu diyene kadar büyümüş muzurcuğum da, bir de abi olmuş tostosuna... Her geldiklerinde "yok yok, bu sefer geçen geldiğinden daha da sevimli" dedirtmeyi nasıl başarıyorlar bilemiyorum ama, gözlerindeki o ışıltı her seferinde daha da parıldıyor sanki. İçim ne kadar sıkkın, yüzüm ne kadar düşük olsa da, uzaktan beni görüp de "Ufşvaaaa" diye adımı söylemeye çalışıp koşmuyor mu yanıma, sımsıcak bir duygu kaplıyor içimi. Sonra sırasıyla o küçücük elleri avcumun içinde kaybolurken, kendine bir gezme partneri bulmanın heyecanını ve sevincini gözlerinde seyrediyorum. Sonbaharın güzelliğini unutmuşken onun küçük ayaklarının peşinden koşup hatırlıyorum dışarıda olmanın keyfini. Yorgunluğuma esir düşüp de onun bitmeyen enerjisini evde bitireceğime söz verirken, evde henüz ayaklanmamış tosuncuğum gülücükler atıyor bana. Ne kadar saf, ne kadar içtenler, herşeyi unutuveriyorum...
Ve koca bir haftayı bitirdik. Ben mi onlara bakmış oldum, onlar mı beni eğlendirmiş oldu bilemiyorum. Şimdiden özledim ikisini de... He, bir de tabi her seferinde çocukları görüp de merhaba demeyi unuttuğumuz Gülbin'le Erman :) Güzel bir haftaydı, tekrarını en kısa zamanda bekliyoruz... Anneannemin 85. doğumgünü kutlaması tatilin unutulmazı olsun. Bir de Johnny English'teki sandalye sahnesi tabi :)))

bugün... her gün...

Birçokları sabah 7'de çalan alarmla uyanırken uykuya devam etmek
Birçokları işbaşı yaparken uykusunu almış bir şekilde gerinerek uyanmak
Perdeyi açacak vakti bol olup dışarıdaki güneşi görerek içi sevinçle dolmak
Bir tarafı yine de yatağa uzanmayı isterken dışarı çıkıp güzel havayı soluma isteğinin ağır basması
Birşeyler atıştırıp yürüyüşe çıkmak
Ağaçların arasında yürüyerek kendini Yedigöller'de hissetmek
Havadaki tüm pozitif enerjiyi içine doldurup yüzündeki tebessümle eve dönmek
Sıcak bir duş almak
Güzel bir müzik eşliğinde eşofmanları çekerek bilgisayar başına geçmek
Blogunda birşeyler karalamak
Günün devamında minik canavarlarımı (yeğenlerimi) görsem diye planlar yapmak
Dışarı çıkıp özgürlüğün tadını çıkarma düşüncesiyle tekrar içi sevinçle dolmak

Çalışmamak böyle birşey işte ... :)

Saatlerimi çalan teknoloji

Yaz ortasında seyahate çıkan annemin, dönüşte 1000 adet fotoğrafını bana verip cd'ye çekmemi istemesi üzerine aylar sonra görev bilincim dürttü beni. Daha önce bilgisayar canavarım İbrahim'in hazırladığı gibi 'film' havasında olsun arzusuyla oturdum bilgisayarımın başına. Geçen hafta hazırladığım CD'yi saymıyorum. Orada fotoğraflar arasında geçişler yok ve sadece 1 tane şarkı yüklenebiliyordu. 1 saatlik fotoğraf döngüsünde 12 kez tekrarlayan bir şarkı anneciğimi baysın istemiyorum...
Bu yeni program da İbrahim'in keşfi tabi ki. Ben de hazır o keşfetmişken ben de kullanayım dedim. Bir heves oturdum başına. Tek tek ikonları inceledim, fotoğrafları sıraya dizdim. Oturdum  şarkı indirdim özenle. Başlık hazırladım, çok hoşuma gitti. Sonra baktım görüntü kalitesi çok düşük, kurcaladım, sinir oldum, çözemedim, teknik destek aldım. Büyük ihtimal önizleme aşamasında kalitenin kötü olduğunu farkettim. Sonra büyük bir gururla CD'ye yaz butonuna bastım... nankör alet, hata verdi !!! olamaz diye inatla denedim, 2,3,5, cık olmadı. Sonra kaydettim, kapadım, tekrar açtım. Baktım, ayarları bozulmuş. Puuuu senin gibi programa diye sövdüm, yeniden ayar yaptım. Gücümü toplayıp tekrar yazdır butonuna bastım ... I ıh, hiç umurunda değil...
Saat 7'di sakin ve mutlu modumdayken, şimdi 11.30, hırstan kuduruyorum...
Ve evet, ben bu makineleri sev-mi-yo-rum !!!